Maandelijks archief: juli 2016

Full of bitterness. Joodse bootvluchtelingen in 1492.

A revealing testimony full of bitterness

“Het was meelijwekkend hoe zij leden. Velen werden verteerd door honger, vooral zogende moeders en hun baby’s. Halfdode moeders hielden stervende kinderen in hun armen en ze stierven samen met hun kinderen. Velen kwamen om van koude, ontbering en dorst. De woelige zee en de ongebruikelijke zeereis slorpten een ongelooflijk groot aantal mensen op. Ik kan nauwelijks zeggen hoe wreed en hebzuchtig zij werden behandeld door degenen die hen vervoerden. Velen verdronken door de inhaligheid van de zeelui, en degenen die niet voor hun overtocht konden betalen, verkochten hun kinderen.”

[ooggetuige Bartholomeo Senarega over de ellende van de bootvluchtelingen in 1492]

In 1492 werd Granada in het Zuiden van Spanje heroverd, het einde van de Reconquista, de herovering door de christelijke Spaanse vorsten van het schiereiland op de Islam. Meteen vaardigden Ferdinand en Isabella het Verdrijvingsedict uit waarmee ze de Joden viseerden. Die waren er voordien al van beschuldigd de oorzaak te zijn van de pestepidemieën, nu werden hen ook hun contacten met de Arabieren verweten. Bartholomeo Senarega was er getuige van geweest hoe massaal de Joodse bootvluchtelingen in Genua aankwamen. Daar was hij verantwoordelijk om de overlevenden de nodige vrijbrieven te geven. Hij was ook officieel kroniekschrijver van de stad en bovenstaand citaat waarin de levendige herinnering nog doorzindert, schreef hij twintig jaar later. Een moeilijke evenwichtsoefening als we ook lezen wat hij eraan toevoegde : “Aanvankelijk leek deze maatregel lofwaardig, aangezien het om de eer van onze godsdienst ging. Maar het was eigenlijk tamelijk wreed als men hen als menselijke wezens beschouwt die door God zijn geschapen, in plaats van als beesten.”  In zijn getuigenis, enigszins ingehouden – veel van de bedoelde zeelui waren immers Genuese kapiteins – en politiek correct om de katholieke vorsten niet tegen het hoofd te stoten, klinkt ook de bittere verontwaardiging door en de gedachte aan zij die de overtocht niet haalden.

20151029_5boats_with_refugees_arriving_to_Skala_Sykamias_Lesvos_Greece-Wikimedia Commons

Bronnen en nota’s :

  • Foto Ggia, Wikimedia Commons : 3 boats with refugees are arriving to the beaches of Skala Sykamia, in the background you can see another 2 boats, Lesvos island, Greece, 2015.
  • Oorspronkelijk citaat van Bartholomeo Senarega, De Rebus Genuensibus, 1388-1514, met commentaar in : Rosanna Urbani en Guido Nathan Zazzu, The Jews in Genoa: 507-1681, A Documentary history of the Jews of Italy. Volume 48 van Studia Post Biblica, a Documentary History of the Jews in Italy Series Studia Post-Biblica. Volume 1 van The Jews in Genoa. Ed. Brill, 1999, p38-39 en p49.
  • Nederlandse vertaling van Gerda Pancras en Tilly Schel in : JOHN BOSWELL, Overgeleverd aan vreemden. Het verlaten van kinderen in de Oudheid en de Middeleeuwen. Kritak, 1990, p282. Ontbrekende zinnen werden door mezelf aangevuld.

Utter desolateness. Kleine Stanley, toen hij nog John Rowlands was, in 1847.

The awful feeling of utter desolateness

“Daarom nam Dick Price, de zoon, me op zekere dag bij de hand. Het was zaterdag 20 februari 1847. We zouden naar tante Mary gaan en zo vertrokken we voor een lange en vervelende tocht waar maar geen einde aan leek te komen. Maar Dick deed zijn best om mijn vermoeidheid te verdrijven met valse voorwendsels en verraderlijke knuffels. Ten slotte nam hij me van zijn schouders voor een immens stenen gebouw. We passeerden enkele ijzeren poorten tot hij aan de bel trok die ik met veel kabaal hoorde klingelen doorheen alle kamers en gangen. Een man met een somber gezicht verscheen aan de deur en greep  me bij de hand. Ondanks mijn tegenwringen trok hij me mee naar binnen, terwijl Dick mijn angsten trachtte te verzachten met de ijdele belofte dat hij alleen maar vertrok om tante Mary naar mij te brengen. De deur sloot zich achter hem en de klank ervan echode verder. Het was toen dat ik voor het eerst het akelige gevoel van uiterste verlatenheid ervoer”

[Henry Stanley over zijn jeugd]

John Rowlands – later Henry Stanley – woonde bij zijn grootvader toen die stierf. Een gelukkige kleutertijd kwam bruusk tot stilstand. Vader Rowlands was al langer geleden overleden en zijn moeder zag zich genoodzaakt de vijfjarige John uit te besteden bij het echtpaar Price. Maar er kwam onenigheid over het betalen van het kostgeld en de pleegouders besloten zich van de kleine te ontdoen. Hoewel Dick Price er alles aan deed om de jongen niet te verontrusten of om hem te troosten, toch verried hij hem.

Workhouse St-Asaph (2)-Bio p12

Bronnen en nota’s :

  • foto : Workhouse St-Asaph waar Henry vanuit zijn pleeggezin naartoe werd gebracht – afkomstig uit autobiografie.
  • DOROTHY STANLEY (ed), The Autobiography of Sir Henry Morton Stanley, G.c.b, London, 1909, p10.
  • Henry Morton Stanley (1841 – 1904) was een Welsh-Amerikaans journalist en ontdekkingsreiziger. Hij bevoer in 1879-80 de Kongorivier in dienst van koning Leopold II.

Please, give me the thumbs up. Adrian Bliss.

Please, give me the thumbs up…because I rely on thumbs ups and likesfor my own self-worth

Smeekt de hopeloos verdwaalde Beth in ‘Vlune 25 – The End’ – de laatste aflevering van de schitterende videolog van mijn favoriete youtube-vlogger Adrian Bliss. In deze reeks figureert Greg, een atypisch youtuber, zwijgend maar veelzeggend aanwezig op de achtergrond. Daarnaast is er Beth, het prototype van de youtuber. Zij neemt het heft in handen, tatert haar tijd vol, voortdurend op zoek naar betere shots en ideeën die views, likes en subscribers moeten opleveren. En Adrian zelf als aarzelend, beginnend youtuber. Hij ook ambieert een lucratief kanaal, probeert wat adverteerders te lijmen en – helaas zonder clou – succesformules voor videofilmpjes te kopiëren. De strever naar youtube-roem, die struikelt over zijn woorden en stuntelt in zijn edits, aarzelt tussen Greg en Beth. In zijn vorige reeks Vlogvember en ook nu in Vlune laat hij tenslotte de succesvolle youtube-carrière naar bevestiging, roem, succes en geld die voor hem werd uitgestippeld schieten en kiest hij onvoorwaardelijk voor de vriendschap en een leven offline.

Twee mild kritische, grappige, knap geacteerde en geregisseerde satirische reeksen op het al bij al toch nog recente fenomeen van de youtube-vloggers.

Vlune 17-screenshot (4)

Bronnen :