Categorie archief: Media

Fake News in 1928. De ramp met het luchtschip Italia.

… ce Gulf Stream de fausses nouvelles

In het Journal d’Anvers schrijft een zekere Calchas een dialoog uit waarbij de gesprekspartners zich afvragen of de pers gecensureerd moet worden – in het zog van Mussolini en van de Sovjets – om de slachtoffers van valse berichten te beschermen. Of moet ze haar gang kunnen gaan met snelle en ongecrontoleerde berichtgeving om de honger naar nieuwsberichten van het nieuwsgierige publiek te kunnen stillen?
Aanleiding was de berichtgeving over de ramp met het luchtschip Italia dat op 25 mei 1928 was neergestort tijdens een noordpoolexpeditie: “Wat is er allemaal niet geschreven over Nobile en zijn metgezellen? Men heeft ze gekraakt met de meest gruwelijke leugens. Men ging zelfs zover Zappi er van te beschuldigen dat hij Malmgreen had vermoord en opgegeten!….”

Hier zien we deze verdomde concurrentiegeest aan het werk, vooral bij de Amerikaanse telegraafbureaus. Ze geven veel geld voor een primeur, om eender welke bijzonderheid over de ramp van de dag in de kranten te krijgen. Hun verslaggevers zullen iedereen en alles interviewen, eender hoe, en alles wat hen verteld wordt telegraferen, zonder kostbare tijd te verspillen aan het controleren ervan. Bovendien moeten ze hun reiskosten verantwoorden, en als ze zich moesten houden aan gecontroleerd nieuws, zouden ze elke dag “Niets nieuws” telegraferen en… het agentschap zou ze ontslaan! 

Laten we eerlijk zijn: dit alles is ook een beetje de schuld van het publiek. De lezer “wil” informatie, zelfs als het onmogelijk is om die informatie met enige zekerheid te verkrijgen. Als er ergens een mysterie opduikt en “zijn” krant zegt er niets over, dan is deze krant “slecht gemaakt” en zal hij de krant kopen die er wel iets over zegt, ook al is het niet waar.

Bronnen en bijkomende informatie:

  • De afbeelding van het luchtschip Italia dateert van voor de ramp van mei 1928 en is afkomstig van: Bundesarchiv, Bild 102-05738 / Georg Pahl / CC-BY-SA 3.0, CC BY-SA 3.0 de, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=86480976.
    Het bijschrift bij de foto vermeldt: ‘Die glückliche Landung des Nordpol-Luftschiffes “Italia” in Stolp in Pommern! Nach 30 stündigem Fluge landete das italienische Nordpolluftschiff “Italia” unter Führung des Generals [Umberto] Nobile wohlbehalten in Stolp in Pommern. Eine Stabilisierungsfläche am Luftschiff wurde im Gewittersturm stark beschädigt. Das glücklich gelandete Luftschiff “Italia” in Stolp i/Pommern.’
  • De in de eerste alinea genoemde personen zijn: 
    • Umberto Nobile, leider van de expeditie, die de expeditie ook overleefde;
    • Finn Malmgren, Zweedse meteoroloog, die de expeditie niet overleefde;
    • Filippo Zappi, navigator. Overleefde de expeditie ook.
  • De citaten zijn afkomstig uit het Journal d’Anvers van 3 augustus 1928.

We shouldn’t be talking about this. D’Angelo Wallace in 2019.

it’s only at the expense of the victim

Onderstaand citaat is geplukt uit de video die de Amerikaans youtuber D’Angelo Wallace op 17 oktober 2019 postte: ‘cole carrigan ‘not everything is what it seems to be online’’ . Over de lichtzinnigheid waarmee sommige influencers op sociale media suggestieve verhalen brengen over vermeende daders en slachtoffers, hoe dit drama ons bezighoudt ten koste van de betrokkenen en het eigenbelang dat daarachter schuilgaat.

What I truly believe is that we shouldn’t be talking about this. Misconduct allegations, life-threatening issues, criminal activity, these are the kinds of things that don’t get fixed by talking about them on the internet, but definitely get worse. Its not like some old tweets here and there. The reason this doesn’t work online is because the internet doesn’t have respect for victims; it puts all its energy into bringing down the accused. People don’t care about how the people who have been hurt feel, they just want to see somebody get taken down.

People think that drama is a game and we’re all the players, but the issue is these influencers see us as the pieces. They don’t even have to have a straight story anymore, as long as you’re talking about it, they’re profiting. So if they can manipulate us into having these conversations that we should never have had in the first place, it’s free “entertainment” for us, free money for them, and it’s only at the expense of the actual victim.

D’Angelo Wallace, gisteren 22 geworden, is een Amerikaanse youtuber met een van de snelstgroeiende ‘commentary channels’. Zijn heldere en genuanceerde commentaren op de ‘drama channels’ vallen kennelijk in de smaak.

De oorzaken der hedendaagse weekheid (1780).

Jetzt ist es so weit gekommen…

De Duitse arts en hygiënist Johann Peter Frank (1745-1821) pleit in dit citaat voor het reguleren van al die spellen die tot onbeweeglijkheid leiden, uiteraard omdat dit de fysieke weerbaarheid van de bevolking aantastte. Zijn pleidooi hield onder andere ook in, dat de scholen lichamelijke opvoeding, gymnastiek, moesten aanbieden aan hun leerlingen. En verder moesten de staten de spellen verbieden of ten minste reguleren. Zoals Saksen bij voorbeeld, waar kaarten en dobbelen verboden was voor jongeren onder de achttien jaar.

“Men had echter niet kunnen vermoeden, dat de naneven van de ijzerharde Germanen en forsgespierde Galliërs tot een graad van verwijfdheid zouden vervallen, die nauwelijks door de Aziatische volken overtroffen wordt ;…

“Het is nu zo ver gekomen dat in de beste gezinnen alle gewone beweging is verbannen, en dat al die verschillende lichaamsoefeningen waartoe de ouderen zich nog in enige mate verplichtten, sinds twee of drie generaties zo veronachtzaamd worden … ; het kaartspel dat minder bekend is bij onze vaders, kleeft in alle steden, in alle samenlevingen, vanaf een bepaald uur in de namiddag de meeste mensen vast op hun stoelen, waarop ze tot laat in de nacht als pilaren stokstijf krom blijven zitten.

“De Overheid , die de gezondheid van haar onderdanen ter harte neemt, moet zo veel mogelijk in haar land al die spellen tegen gaan , die het lichaam in een bestendige rust houden.

De bezorgdheid voor de onbeweeglijkheid van de jeugd zou nog vaker opduiken : voor wie te veel boeken las of strips, te veel naar de radio luisterde, TV keek, computerde of zich voortdurend vastkleeft aan de smartphone. Johann Peter Frank zou misschien wel opgezet zijn met de pogingen van China in de laatste jaren om het videogamen bij jongeren aan banden te leggen.

De ontwaarding van onze radio in 1961.

De programma-decadentie is veel ernstiger dan op het eerste gezicht lijkt.

Omroepers worden moppentappers, gecommentarieerde muziek wordt “een plaatje met een babbeltje”, luisterspelen verdwijnen, symfonische koncerten worden naar het derde net overgeheveld.
Onze radio gaat kapot aan bazelende disc-jockey’s, nietszeggende wauwelaars, snipperprogramma’s, prutserijen als beursberichten, keukenrecepten, “vonken van de dag”, “dagelijkse broden”, tijdseinen die ernstige muziek perforeren, simfoniën waarvan men ons het slot niet kan laten horen, artisten en medewerkers die worden geëngageerd omdat “iedereen eens moet meedoen”.
Involgen van de slechte smaak van Jan Publiek leidt onvermijdelijk naar vervlakking en ontwaarding.

Het Toneel maakt zich zorgen over de impact die de televisie heeft op de radio-uitzendingen van de Belgische Radio- en Televisieomroep (B.R.T), tot 1960 nog het Nationaal Instituut voor de Radio-omroep (N.I.R).
De radio vervlakt tot een louter “geluidsgordijn”. De stijfheid en stroefheid van het vroegere N.I.R. heeft plaatsgemaakt voor een wedstrijd waarin iedere collega de andere in vlotheid wil overtroeven.

800px-Radio-philips-capella_hg

Opmerking en bron :

  • De opkomst of verspreiding van nieuwe media (televisie) mist zijn uitwerking niet op de oude media en hun publiek (radio).
  • Citaat uit : Het Toneel en Het Antwerps Toneel, weekblad, 10 november 1961, Antwerpen.
  • Illustratie : Radiotoestel  Philips Capella 663, uitgebracht in 1956. Link op Wikimedia :  https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Radio-philips-capella_hg.jpg

Please, give me the thumbs up. Adrian Bliss.

Please, give me the thumbs up…because I rely on thumbs ups and likesfor my own self-worth

Smeekt de hopeloos verdwaalde Beth in ‘Vlune 25 – The End’ – de laatste aflevering van de schitterende videolog van mijn favoriete youtube-vlogger Adrian Bliss. In deze reeks figureert Greg, een atypisch youtuber, zwijgend maar veelzeggend aanwezig op de achtergrond. Daarnaast is er Beth, het prototype van de youtuber. Zij neemt het heft in handen, tatert haar tijd vol, voortdurend op zoek naar betere shots en ideeën die views, likes en subscribers moeten opleveren. En Adrian zelf als aarzelend, beginnend youtuber. Hij ook ambieert een lucratief kanaal, probeert wat adverteerders te lijmen en – helaas zonder clou – succesformules voor videofilmpjes te kopiëren. De strever naar youtube-roem, die struikelt over zijn woorden en stuntelt in zijn edits, aarzelt tussen Greg en Beth. In zijn vorige reeks Vlogvember en ook nu in Vlune laat hij tenslotte de succesvolle youtube-carrière naar bevestiging, roem, succes en geld die voor hem werd uitgestippeld schieten en kiest hij onvoorwaardelijk voor de vriendschap en een leven offline.

Twee mild kritische, grappige, knap geacteerde en geregisseerde satirische reeksen op het al bij al toch nog recente fenomeen van de youtube-vloggers.

Vlune 17-screenshot (4)

Bronnen :