“Last night, there was a tragedy in my hometown of Manchester, and I have been left with a hole in my heart. I went to my first show in the arena, and I’ve had some of the best experiences of my life playing in Manchester. We have a choice, every single day that we wake up, of what we can put into the world, and I ask you to please choose love every single day.”
Harry Styles, in concert in Mexico City, 23 mei 2017.
In het Journal d’Anvers schrijft een zekere Calchas een dialoog uit waarbij de gesprekspartners zich afvragen of de pers gecensureerd moet worden – in het zog van Mussolini en van de Sovjets – om de slachtoffers van valse berichten te beschermen. Of moet ze haar gang kunnen gaan met snelle en ongecrontoleerde berichtgeving om de honger naar nieuwsberichten van het nieuwsgierige publiek te kunnen stillen?
Aanleiding was de berichtgeving over de ramp met het luchtschip Italia dat op 25 mei 1928 was neergestort tijdens een noordpoolexpeditie: “Wat is er allemaal niet geschreven over Nobile en zijn metgezellen? Men heeft ze gekraakt met de meest gruwelijke leugens. Men ging zelfs zover Zappi er van te beschuldigen dat hij Malmgreen had vermoord en opgegeten!….”
Hier zien we deze verdomde concurrentiegeest aan het werk, vooral bij de Amerikaanse telegraafbureaus. Ze geven veel geld voor een primeur, om eender welke bijzonderheid over de ramp van de dag in de kranten te krijgen. Hun verslaggevers zullen iedereen en alles interviewen, eender hoe, en alles wat hen verteld wordt telegraferen, zonder kostbare tijd te verspillen aan het controleren ervan. Bovendien moeten ze hun reiskosten verantwoorden, en als ze zich moesten houden aan gecontroleerd nieuws, zouden ze elke dag “Niets nieuws” telegraferen en… het agentschap zou ze ontslaan!
Laten we eerlijk zijn: dit alles is ook een beetje de schuld van het publiek. De lezer “wil” informatie, zelfs als het onmogelijk is om die informatie met enige zekerheid te verkrijgen. Als er ergens een mysterie opduikt en “zijn” krant zegt er niets over, dan is deze krant “slecht gemaakt” en zal hij de krant kopen die er wel iets over zegt, ook al is het niet waar.
Bronnen en bijkomende informatie:
Onderstaand citaat is geplukt uit de video die de Amerikaans youtuber D’Angelo Wallace op 17 oktober 2019 postte: ‘cole carrigan ‘not everything is what it seems to be online’’ . Over de lichtzinnigheid waarmee sommige influencers op sociale media suggestieve verhalen brengen over vermeende daders en slachtoffers, hoe dit drama ons bezighoudt ten koste van de betrokkenen en het eigenbelang dat daarachter schuilgaat.
What I truly believe is that we shouldn’t be talking about this. Misconduct allegations, life-threatening issues, criminal activity, these are the kinds of things that don’t get fixed by talking about them on the internet, but definitely get worse. Its not like some old tweets here and there. The reason this doesn’t work online is because the internet doesn’t have respect for victims; it puts all its energy into bringing down the accused. People don’t care about how the people who have been hurt feel, they just want to see somebody get taken down.
People think that drama is a game and we’re all the players, but the issue is these influencers see us as the pieces. They don’t even have to have a straight story anymore, as long as you’re talking about it, they’re profiting. So if they can manipulate us into having these conversations that we should never have had in the first place, it’s free “entertainment” for us, free money for them, and it’s only at the expense of the actual victim.
D’Angelo Wallace, gisteren 22 geworden, is een Amerikaanse youtuber met een van de snelstgroeiende ‘commentary channels’. Zijn heldere en genuanceerde commentaren op de ‘drama channels’ vallen kennelijk in de smaak.
Deze week opnieuw vaak in het nieuws : lage grondwaterstand – hitte – watertekort. En onvermijdelijk ook bij dit weer : onweer – wateroverlast – de riolen kunnen het overtollige water niet afvoeren.
Wie al wat langer meegaat herkent dit probleem. Er wordt geen gebruik gemaakt van de neerslag om het grondwater op peil te houden.
Een oud probleem, jarenlang bekend en bestudeerd, maar de overheden lossen het niet op.
De Duitse arts en hygiënist Johann Peter Frank (1745-1821) pleit in dit citaat voor het reguleren van al die spellen die tot onbeweeglijkheid leiden, uiteraard omdat dit de fysieke weerbaarheid van de bevolking aantastte. Zijn pleidooi hield onder andere ook in, dat de scholen lichamelijke opvoeding, gymnastiek, moesten aanbieden aan hun leerlingen. En verder moesten de staten de spellen verbieden of ten minste reguleren. Zoals Saksen bij voorbeeld, waar kaarten en dobbelen verboden was voor jongeren onder de achttien jaar.
“Men had echter niet kunnen vermoeden, dat de naneven van de ijzerharde Germanen en forsgespierde Galliërs tot een graad van verwijfdheid zouden vervallen, die nauwelijks door de Aziatische volken overtroffen wordt ;…
“Het is nu zo ver gekomen dat in de beste gezinnen alle gewone beweging is verbannen, en dat al die verschillende lichaamsoefeningen waartoe de ouderen zich nog in enige mate verplichtten, sinds twee of drie generaties zo veronachtzaamd worden … ; het kaartspel dat minder bekend is bij onze vaders, kleeft in alle steden, in alle samenlevingen, vanaf een bepaald uur in de namiddag de meeste mensen vast op hun stoelen, waarop ze tot laat in de nacht als pilaren stokstijf krom blijven zitten.
“De Overheid , die de gezondheid van haar onderdanen ter harte neemt, moet zo veel mogelijk in haar land al die spellen tegen gaan , die het lichaam in een bestendige rust houden.
De bezorgdheid voor de onbeweeglijkheid van de jeugd zou nog vaker opduiken : voor wie te veel boeken las of strips, te veel naar de radio luisterde, TV keek, computerde of zich voortdurend vastkleeft aan de smartphone. Johann Peter Frank zou misschien wel opgezet zijn met de pogingen van China in de laatste jaren om het videogamen bij jongeren aan banden te leggen.
Donald Trump in maart 2019 in een interview met Breitbart :
“I can tell you I have the support of the police, the support of the military, the support of the Bikers for Trump – I have the tough people, but they don’t play it tough – until they go to a certain point, and then it would be very, very bad.”
Woensdag 13 november 2019 beginnen de openbare hoorzittingen die mogelijk kunnen leiden tot de afzetting van de president.
Sinds Donald Trump president werd van de Verenigde Staten zijn al talrijke voorspellingen opgedoken over hoe zijn ambstermijn zou aflopen. Enkele voorspellingen, zoals die van Trump zelf in maart 2019, klinken als dreigementen. Zo kon ook zijn retweet van september laatstleden begrepen worden. Daarin citeerde hij de evangelische pastor Robert Jeffress die op Fox News waarschuwde voor gewelddadige gevolgen als de Democraten een impeachment-procedure succesvol zouden afronden.
In de loop van de voorbije drie jaren zijn er al veel scenario’s geopperd die het einde van Trump of grote problemen voor de Verenigde Staten of de wereld voorspellen. Hieronder een overzicht zonder verwijzingen, maar die zijn makkelijk terug te vinden in de pers.
De zorg voor het behoud van het natuurlijk en stedelijk erfgoed is een kwestie die allerlei burgerinitiatieven al decennialang onder de aandacht van de overheid trachten te brengen. De ontbossing in de jaren 1920 rond het Schotenhof was zo een kwestie die de ‘Vereeniging tot behoud van Natuur- en Stedenschoon’ beroerde. Deze vereniging was in 1910 opgericht omdat toch niemand nog “langer onverschillig” kon blijven voor het “voortdurend schenden en vernielen van landschappen, gebouwen en monumenten”.
“De ontbossing blijft haar gang gaan in de omstreken onzer stad.
Zo-even vernemen we nog dat in de Domeinen van Schotenhof niet minder dan zestien hectaren bos geveld zijn, en er is ernstig sprake in deze streek de ontbossing op grote schaal voor te zetten.
Wij vragen ons af waar dat heen moet: laat men begaan dan zal binnen enige jaren de omgeving van Antwerpen totaal van bomen ontbloot zijn.
Voor de ontbossing van Schotenhof en omstreken is het kwaad dubbel erg. Er bestaat aan die kant een gans complex van landgoederen en bossen; landgoederen als het hof “Ter List”, het hof “Ter Veke”, het kasteel “Vordenstein”, en bossen gelegen tussen de vaart en Brasschaat, allen zich onmiddellijk aansluitend bij het bekende Peerdsbos.
Het ligt voor de hand dat geheel deze streek het aangewezen natuurpark vormen moet voor het Groter Antwerpen van morgen.
Dringend nodig is het daarom alle verdere ontbossingen onmiddellijk stop te zetten en te bekomen dat het ganse complex geklasseerd wordt.
Met genoegen vernemen we dat de Vereeniging tot Behoud van Natuur- en Stedenschoon krachtdadig in die richting werkzaam is, en de nodige stappen aanwendt. “
Bronnen en bijkomende informatie :
Omroepers worden moppentappers, gecommentarieerde muziek wordt “een plaatje met een babbeltje”, luisterspelen verdwijnen, symfonische koncerten worden naar het derde net overgeheveld.
Onze radio gaat kapot aan bazelende disc-jockey’s, nietszeggende wauwelaars, snipperprogramma’s, prutserijen als beursberichten, keukenrecepten, “vonken van de dag”, “dagelijkse broden”, tijdseinen die ernstige muziek perforeren, simfoniën waarvan men ons het slot niet kan laten horen, artisten en medewerkers die worden geëngageerd omdat “iedereen eens moet meedoen”.
Involgen van de slechte smaak van Jan Publiek leidt onvermijdelijk naar vervlakking en ontwaarding.
Het Toneel maakt zich zorgen over de impact die de televisie heeft op de radio-uitzendingen van de Belgische Radio- en Televisieomroep (B.R.T), tot 1960 nog het Nationaal Instituut voor de Radio-omroep (N.I.R).
De radio vervlakt tot een louter “geluidsgordijn”. De stijfheid en stroefheid van het vroegere N.I.R. heeft plaatsgemaakt voor een wedstrijd waarin iedere collega de andere in vlotheid wil overtroeven.
Opmerking en bron :